برای روزهایی که رفت

 * ترجیح میدم در مورد روزهایی که رفت سکوت کنم، میترسم در عصبانیت، با رگ گردنم حرفی بزنم که بعدا پشیمونم کنه. حرف برای زدن زیاد بود، ولی وقتی تو که حق سوال کردن داری، در جایگاه محکوم به علت همین سوال کردن قرار میگیری، حرف نزدن خیلی بهتر خواهد بود.

 * پسرم؛ برای آروم موندن تو مجبور به زود رفتن شدم. امیدوارم در این یک سال و خوردی پدر خوبی برات بوده باشم. از امروز فرض می‌کنم من هیچ وقت تو رو نداشتم و وقت‌ها و خون ِ دل‌ها و آبروهایی که به پای تو گذاشتم، همه توهمی بودن که من داشتم. خوشحالم از اینکه الان روی پای خودت وایسادی. برات آرزوی موفقیت و پیشرفت میکنم.