از رنجی که می‌بریم - ۲

 * ۳۰ اردیبهشت باید میانترم دوم حقیقی رو بدم، حجم ۴۰ برگه و من هنوز طرف‌شون هم نرفتم حتی. حجم DEA سرسام‌آور رفته بالا و من بهشون توجه‌ی ندارم. بدبختی هیچ حسی هم بهشون ندارم، هر چی خودم رو نصیحت میکنم که پسرم بشین بخون، تابستون پشیمون میشی بدبخت! ولی انگار نه انگار که نه انگار که نه انگار! [اسمایلی منصور]

 * امروز استاد سر کلاس DEA یه جمله گفت: «همه‌ی زندگی بهینه‌سازی‌ه، شما همیشه دارید به برای بدست آوردن چیزی، چیزی رو از دست میدین، بستگی داره که در تصمیم‌تون کدوم وزن بیشتری داشته باشن و اون تصمیم بتونه یه تصمیم بهینه باشه.» (حالا نقل به مضمون! دقیقش یادم نیست.).

 * این روزهام رو می‌بینم، من الان جایی هستم که ۸۹ خواستم، ولی تلاشی رو که اونجا میخواستم ندارم، به واقع من را چه شده است؟ :/

 * دیشب جرقه‌ی یه ایده رسید به ذهنم در مورد رتبه‌بندی واحدهای تصمیم‌گیرنده، امروز سر کلاس مطرح کردم و استاد گفت که قبلا کار شده :( حالا بماند که چقدر تلاش کردم تا بتونم متقاعدش کنم که چی دارم میگم! ولی خیلی داغان شدیم از اینکه ایده‌مان را نامردا دزدیدن قبل از ما :/

 * در عنوان ِ اول ِ «از رنجی که می‌بریم» یه تکه شعر گفته بودم، خدایی بد نیست :دی از میشه خوندش.