جوی گذر عمر

 * اینقدر این روزها شلوغم که مگر چیزی را در کلندر گوشی ثبت کرده باشم تا بتوانم در سیر جاری روزم داشته باشم‌اش. سر همین شلوغی، دیشب توییترم را دی‌اکتیو کردم، راستش دلیل‌اش این نبود، ولی خب هر که گفت چرا؟ ما گفتیم وقت نداریم! بماند، دیشب توییترم را دی‌اکیتو کردم. دروغ چرا، احساس خلاء می‌کنم. اگر جزم‌اندیشی ذاتی‌ام نبود می‌رفتم الان فعالش می‌کردم و می‌گفتم «غلط کردم! نوکر همه‌تان هستم! هستم!»، ولی خب، آدم است دیگر، بعضی وقت‌ها حرف‌هایی را می‌زند و با آنکه دلش چیز دیگری می‌گوید، باز روی حرف می‌ماند. از حرف دور نشوم، توییتر را غیرفعال کردم و این خلاء اینجا را به یادم آورد.

 * چقدر بزرگ شده‌ام! منِ ۸۹ تا منِ ۹۳ هیچ شباهتی به هم ندارند. دلم گرفت. چرا دروغ بگویم، الان رفتم یک وبلاگ دیگرم را باز کردم که برمیگردد به منِ ۸۷. خیلی دلم گرفت. قرار بود بزرگ شویم تا آنچه کودکی‌مان می‌خواهد را با اراده‌ی خودمان انجام دهیم، نه اینکه هر روز آنرا دورتر از خود ببینیم.

 * چند روزی است برای خنده این موزیک‌ویدئوی شهره را می‌بینم. نمی‌دانستم قرار بود به همین زودی، این همه خودِ متفاوت از خودم را روبروی خودم ببینم.

---

پ.ن: برای این تأخیر در پاسخ به نظرات، فقط می‌توانم شرمنده باشم .