نوشته های دکتر خودم

نوشته های دکتر خودم

اینجا من یعنی خودم در مورد خودم و خود خودم می نویسم
نوشته های دکتر خودم

نوشته های دکتر خودم

اینجا من یعنی خودم در مورد خودم و خود خودم می نویسم

مامان منظوره یا بچه‌ش؟


 * شعر زیر مال حافظ ِ:
ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالیست              
               حال هجران تو چه دانی که چه مشکل حالیست
مردم دیده ز لطف رخ او در رخ او              
               عکس خود دید گمان برد که مشکین خالیست
می‌چکد شیر هنوز از لب همچون شکرش              
               گر چه در شیوه گری هر مژه‌اش قتالیست
ای که انگشت نمایی به کرم در همه شهر              
               وه که در کار غریبان عجبت اهمالیست
بعد از اینم نبود شائبه در جوهر فرد              
               که دهان تو در این نکته خوش استدلالیست
مژده دادند که بر ما گذری خواهی کرد              
               نیت خیر مگردان که مبارک فالیست
کوه اندوه فراقت به چه حالت بکشد              
               حافظ خسته که از ناله تنش چون نالیست
 * سوالی که برا من پیش اومده اینه که اینجا اگه بخوایم شعر رو تو فاز خودمون و کوچه بازاری معنا کنیم، این بیت «می‌چکد شیر هنوز از لب همچون شکرش» به معشوقه اشاره داره؟

تصویر ارسالی از مرتضی ۳ ساله

 * بله، تصویر ارسالی بالا رو مرتضی ۳ ساله برامون فرستاده. ازش تشکر می‌کنم و امیدوارم که همیشه همینطور خوشحال باشه. مرتضی جان، عمو خودم همیشه به فکر توئه.

 * خب نقاشی بعدی رو نشون میدیم ... .

 * :)))))))

گیجینگ

 * احساس گیجی میکنم، مثه اینکه یه لایه دود اومده باشه جلوی مغزم، اینطور چیزی. مثه اینکه مثلن هر کار میکنم مغزم داغ نمیشه و نمیتونم ازش استفاده کنم.

 * برداشتم تست‌های آنالیز عددی سال ۸۸ رو زدم. تو ۲۰ دقیقه معین، ۲ تا درست، ۳ تا غلط :|

 * کاشکی میشد کله‌م رو باز میکردم، یه پمپ باد میگرفتم توش، از این اسپری‌هایی که حسین به سیستمش میزنه میزدم بهش، خلاصه یه کار میکردم باهاش. بدجور حس میکنم یه نابغه‌ای هستم که نمیتونه از استعداد خودش درست استفاده کنه :دی