مدیریت ِ جهانی

 * یه چیزی هست به اسم «تغییر تعریف». یه وقتایی طرف شرایط ِ دارا بودن ِ یک صفت رو نداره، اما میخواد که خودش رو صاحب اون صفت نشون بده، دو راه براش هست: اول اینکه دروغ بگه که من اون ویژگی رو دارم و دوم اینکه تعریف اون ویژگی رو عوض کنه.

 * برای مثال شما حاکم کشوری میشی که اجازه نمیدی مردم ِ زیر ِ دست‌ت، اختیار در انتخاب ِ روش ِ زندگی داشته باشن، وقتی بهت میگن که آقا آزادی رو از مردم نگیر، در جواب میگی که «کی گفته؟ مردم من آزادن، اینا اینا اینا!» و با استفاده از ابزاری به نام رسانه آزاد بودن رو القا میکنی (در حالیکه در حقیقت مردم آزاد نیستن)، یه وقتی دیگه اینقد فوکوس روت زیاد میشه که دیگه رسانه پاسخگو نیست و میای تعریف آزادی رو عوض میکنی و میگی همین که در کشور ما هست یعنی آزادی و اونی که مثلا در ایران هست اسارت و بندگی‌ه (مثلا در اینجا رئیس‌جمهور فرانسه در پاسخ به اعتراض مردم کشورش که چرا ما مثل ایرانی‌ها آزاد نیستیم این رو میگه!^۱).

 * مثال‌های از این دست خیلی زیادن، مثلا وقتی ازت سوال میشه که چرا در کشور بیکاری هست؟ یا دروغ میگی که «نه! ما خیلی کم بیکار داریم! تازه غصه‌ی من اینه که ما تا دو سال دیگه کارگر از کجا بیاریم با این همه کار!» و یا وقتی که دیدی دروغت جوابگو نیست، میای تعریف «کار» رو عوض میکنی، مثلا تا قبل از این «به هر کسی که روزی ۸ ساعت در راستای در آوردن پول فعالیت داشته و تحت پوشش تامین اجتماعی بوده، بهش میگفتن این کار داره» و تو میای تعریف رو تغییر میدی به «هر کسی که روزی ۲ ساعت در راستای در آوردن پول فعالیت داشته باشه» و یا اون «تحت ِ پوشش ِ بیمه‌ی تامین اجتماعی بودن» در تعریف رو حذف میکنی و اینطور خیلی‌ها کار پیدا میکنن.

 * البته از منظر منطق ریاضی، طبق اصل شهودی تجرید و یا به صورت دقیق‌ترش اصل ِ تصریح ِ تسرملو حرفت درسته! چون به هر حال تو با گزاره‌نمای جدیدت (برای بحث در مورد اینجا را بخوانید) یک مجموعه‌ی جدید تعریف کردی و اسم اون رو گذاشتی فلان! ولی قبل از هر حرفی که در مورد فلان میخوای بزنی باید بگی که منظور من از فلان، این‌ه و نه اونی که شما فکر می‌کنید! (بقیه‌ش دیگه به مخاطب وابسته‌ست! یا قبول میکنه یا نمی‌کنه!) ولی اینکه تعریف عوض شه و با واژه‌ی قبلی اشتراک ِ معنایی -و نه لزوما اشتراک در پیاده‌سازی اون واژه- پیدا کنه و این اشتراک معنایی مخفی بمونه و شما از این مخفی موندن استفاده کنی، درست نیست! این میشه یک مغالطه!

 * یه وقتایی هست که تو به اکثریت ِ مردم ِ موافق ِ خودت اعتماد نداری و خودت جهنمی که برای مردمت ساختی رو می‌بینی، در اینجا اگه بخوای بحث کنی از مدیریت جهانی و بگی مردم ِ دنیا در راستای این راهی که ما اومدیم خوشبخت ِ دنیا و آخرت میشن، یا باید دروغ بگی، یا تعریف ِ خوشبخت بودن رو عوض کنی، به نظرم راه ِ سومی وجود نداره.

---

۱. در مثال مناقشه نیست!

پ.ن: یه متنی بود از یه شهیدی که چند ساعت قبل از شهادت‌ش نوشته بود که «امروز روز پنجم است… آب را جیره‌بندی کرده‌ایم و …» (کاملش رو در این عکس ببینید)، این روز‌ها ما باید بگیم «امروز روز ِ سی و پنجم ِ قبل از انتخابات است… اینترنت را جیره‌بندی کرده‌اند…».