دموکراسی و دموقراضه

 * حالا من هر چی بخوام پست سیاسی نذارم، مگه میذارن؟ :دی امروز عصر در اخبار منتشر شد که هاشمی رفسنجانی و مشایی کاندیدا شدن، خب خیلی هم خوب! اصلا چه انتخاباتی بشه امسال! یه طرف مشایی، یه طرف هاشمی، یه طرف قالیباف و یه طرف عارف!^۱ (به نظرتون کس دیگه‌ای شانس پیروزی داره؟^۲)؛

 * بحث که به اینجا رسید خوشه‌بندی طرفداران ۴ کاندیدای مطرح‌شده در بالا رو اینطور میدونم: «مشایی: ایران‌گرایان، نواندیشان دینی»، «هاشمی: نسل اول ِ انقلاب، سرمایه‌داران و تولیدگران، اصلاح‌طلبان ِ میانه (مانند طرفداران خاتمی)»، «قالیباف: نسل سوم ِ انقلاب، تولیدگران ِ باقی‌مانده از جبهه و جنگ، دانشجویان ِ معادل ِ انجمن اسلامی ِ اول انقلاب» و «عارف: اصلاح‌طلبان ِ ۷۶، آزادی‌طلبان ِ مدنی-اجتماعی».

 * حالا این بحث‌ها بماند، غرض ِ من از این پست این بود که بعضا وقتی به هاشمی و احمدی‌نژاد و مناظرات ِ ۸۸ و حرف‌های ۸۴ که فکر میکنم، یاد ِ فصل ِ آخر ِ دموکراسی و دموقراضه می‌افتم (کتاب را از اینجا دانلود کنید.)، بیشتر از این محدودیت‌ها اجازه نمیده که بگم، کسی که می‌خواهد ماجرا را بداند، داستان ِ فوق را بخواند :دی

---

۱. من احساس میکنم که امسال هم انتخابات دوقطبی خواهد شد و یا حداکثر ۳قطبی. دوقطبی بین «مشایی - هاشمی» و ۳قطبی بین «مشایی - قالیباف - هاشمی».

۲. احمدی‌نژاد در ۸۴ یک استثناء بود، حکومت متوالی ِ تفکر ِ هاشمی، نیاز به تغییر رو القا می‌کرد، تغییری خارج از مجموعه‌ی تفکر ِ هاشمی و این همون چیزی بود که احمدی‌نژاد ازش خوب استفاده کرد، خارج قرار دادن ِ خودش از حزب‌ها و نگرش‌های سیاسی موجود. ولی بعد از ۸ سال حکومت ِ این دیدگاه (دیدگاه ِ برتر بودن ِ نگرش ِ خارج از مجموعه‌ی حاکم و داخل ِ نظام)، به نظرم خیلی بعید میاد که کسی دوباره بتونه از اون شیوه برای پیروزی استفاده کنه، اینه که احتمال رای آوردن افرادی مثل باهنر، جلیلی، ابوترابی، روحانی و امثالهم رو خیلی کم میدونم، مگه اینکه از یه استراتژی جدید استفاده کنن!