کران ِ لطف

 * «تو یکی از اشکالاتت این هست که خیلی ایده‌آل‌نگری، چیزی رو میخوای ولی حاضر نیستی براش مایه بذاری… بدم میاد اینطور! که آدم بخواد ولی حاضر نباشه براش مایه بذاره… از شاخه به شاخه پریدن…، "من میخوام بهینه‌سازی کار کنم"^۱ همه‌ی اینا بهینه‌سازیه، حالا من نمیدونم تو تازگی‌ها برا خودت تعریف از بهینه‌سازی درآوردی یا چی؟!».

 * این نـُطق ِ چند ثانیه‌ای ِ استادم بود در مورد ِ من، امروز سر ِ کلاس.

 * البته این بار اولی نبود که اینطور مورد لطف استاد قرار گرفتم، عادت کردم دیگه؛ هرچند حرفای امروز ایشون رو کامل قبول دارم، ولی ای کاش ۲۵ صدم جرات داشتم اون چیزی که تو ذهنم هست رو اجرا میکردم! ای کاش!^۲

 * به نظرم آینده به شدت روشن‌ه^۳ ؛) سخت نگیر! بیا آهنگ ضداستعماری^۴ :دی «آی قربونش» از منصور حیدری رو گوش کن لذت ببر! :))

---

۱. یه روزی در جوابشون که از من پرسیدن که از ریاضی خوندن چه هدفی داری، این جمله رو گفته بودم. کاملش این بود: «از بهینه کردن و اشکال‌زدایی یک الگوریتم خوشم میاد، اینکه یک چیز رو با خلاقیت بهتر و بهتر کنیم، من میخوام بهینه‌سازی کار کنم».
۲. حالا نمیخوام خودکشی کنم، دوست داشتم درس رو ول میکردم و چند وقت میرفتم دنبال زندگی، تا بفهمم اصلا از زندگی چی میخوام؟
۳. مـــازوخـــم! وقتی باهام مخالفت شدید در حد گـ ـــُـــ ـه زدن به شخصیت میشه، عزمم جزم میشه که خودم رو به اون شخص ثابت کنم و با این شیوه به گند بکشمش :دی میدونم! اُسکلم! :))
۴. یه جایی در وسطای آهنگ میگه: «هر کی تو انگلیس هست قربونش»! مواضع ضداستعماری کاملا از این تیکه روشنه خب! :))