ال‌آه، الآه، الله

 * ان الآه من السماء الحسنی^۱…

* وَقُل رَّ‌بِّ أَدْخِلْنِی مُدْخَلَ صِدْقٍ وَأَخْرِ‌جْنِی مُخْرَ‌جَ صِدْقٍ وَاجْعَل لِّی مِن لَّدُنکَ سُلْطَانًا نَّصِیرً‌ا^۲،  فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَنَجَّیْنَاهُ مِنَ الْغَمِّ ۚ وَکَذَٰلِکَ نُنجِی الْمُؤْمِنِینَ^۳، أَوْ یُزَوِّجُهُمْ ذُکْرَ‌انًا وَإِنَاثًا ۖ وَیَجْعَلُ مَن یَشَاءُ عَقِیمًا ۚ إِنَّهُ عَلِیمٌ قَدِیرٌ‌^۴.

---

۱. همانا آه از اسماء خداوند است! (حدیث منتسب به امام صادق علیه‌السلام).

۲. و بگو: پروردگارا! مرا به نیکی وارد کن و به نیکی بیرون آور و برایم از نزد خود نیرویی یاری دهنده قرار ده [سوره‌ی ۱۷، آیه‌ی ۸۰ +].

۳. پس ندایش را اجابت کردیم و از اندوه نجاتش دادیم؛ و این گونه مؤمنان را نجات می دهیم [سوره‌ی ۲۱، آیه‌ی ۸۸ +].

۴. یا پسران و دختران را با هم به آنان می دهد و هر که را بخواهد نازا می کند؛ یقیناً او دانا و تواناست [سوره‌ی ۴۲، آیه‌ی ۵۰ +].

پ.ن: خدا رو هر جا ندیدم، سر پیچ‌های زندگیم دیده‌ام، در این موقعیت حساس کنونی :دی.