صداقت در دروغ

 * داشتم این پست قبلیم رو میدادم، بعد یه چیز یادم اومد. من تو خونه یه دست گرمکن ورزشی میپوشم که طبیعتا زیپ زیادی توش داره، از طرفی رنگش هم صورتیه و این باعث میشه مبینا ازش خوشش بیاد و عموما با زیپ‌های اون مخصوصا جیبای شلوارش بازی کنه، امشب چون شلوارش پام نبود و اومده بود روی پام نشسته بود و میگفت خوشگله بیا زیپت رو ببندم دشته (زشته)‌ ((: و هی این زیپ رو میکشید بالا و پایین.

 * غرض اینکه بچه‌ها یه صفت خیلی خوبی که دارن راستگوئیشونه. در مورد صدق بچه‌ها قبلا ، ولی بچه‌ها حتی تو دروغ گفتنشونم صادقن. حالا نه که از سر دلسوزی و اینا بگم، من عموما تو رفتار با بچه‌ها (علی الخصوص همین مبینا) خیلی ، ولی دیگه نمیشه این صدقشون رو نادیده گرفت.

 * جدی اینطوری خیلی خوبه‌ها، مثلا فرض کن میخوای یه جنس رو گرون‌تر حساب کنی، ولی صادف باشی و بگی هی یَره، این جنس اینقدر بیشتر نمی‌ارزه، ولی من دلم میخواد اینقدر حساب کنم، فکر کن! دیگه اصن مشتری نخواهی داشت ((:

 * میدونم شعاره، ولی راستگویی خیلی خوبه، حتی تو دروغ‌هاشم آدم باید راست بگه.