نی‌نی

 * تقریبا هیچ کسی را ندیده‌ام که از بچه‌ی کوچک خوشش نیاید، حالا اینکه بروز بدهد یا ندهد، بحث‌ش جداست، ولی تا آنجایی که من دیده‌ام، هر آدمی‌زادی از نی‌نی خوشش میاد و با دیدن ژانگولربازی‌های آن، دلش قیژی ویژی می‌رود.

 * در این مورد که چرا همان بچه وقتی کمی بزرگتر می‌شود، دیگر مثل دوران نی‌نی بودنش دوست‌داشتنی نیست^۱، فکر کردم، ولی راستش را بخواهید، دلیل متقنی برای خودم پیدا نکردم.

 * و یک سوال دیگر: «دوست داشتن توله‌سگ‌های مینیاتوری و دوست داشتن بچه‌ی آدمی‌زاد از یک جنس است؟». راستش را بخواهید این سوال را فقط کسی که پدر یا مادر شده باشد می‌تواند پاسخ دهد. حداقل من تصورم این است که با وجود شباهت‌ها، احتمالا جنس این دوست‌داشتن یکی نیست!.

---

۱. همه‌ی آدم‌ها، بچه‌اند، حداقل از دید پدر و مادرشان! فلذا یک مثال روشن برای این حرف، همه‌ی این خشتک دریدن‌های روزانه در جامعه است! خارجی و ایرانی هم فرقی ندارد.